A baliza de Picamillo nace por mor dun escrito realizado polo Depósito de Pescadores do Grove con data de 22 de novembro de 1930, no que solicitan que a torre que se ía a construír no baixo da “ Fagilda” emprácese no baixo “ PICAMILLO” xa que ese baixo supón maiores perigos á navegación cando a mar atópase axitada.
Por tanto, ante esta petición, a Dirección Xeral decide suspender as obras proxectadas para o baixo da “ Fagilda” e que ditas obras comécense no baixo de “ Picamillo”.
En xullo de 1933, na mesma misiva que denuncia o estado da baliza dos Camoucos faise referencia a que a baliza de Picamillo atópase situada demasiado ao centro facendo moi complicado o acceso á ría. Do mesmo xeito, non se construíu máis que a baliza, non existía nin a torre nin a luz.
Ante a situación prolongada que sufría esta baliza na que estivo máis dun ano sen torre nin luz, sendo un artificial de cemento sobre as rocas e ante o perigo que iso supoñía para os navegantes, o ministerio da Mariña decide tomar cartas no asunto, prohibindo a navegación entre as canles que determinan Picamillo e Punta Fagilda.
En agosto de 1933, comeza a montaxe da torre e a luz para a baliza con similares características ás do resto de balizas da zona, torre de 13 metros, lanterna cun alcance de 8 millas, altura do foco sobre o nivel do mar de 14,5 metros. Prohibindo de igual forma a navegación entre as zonas delimitadas, ata a primeira quincena de setembro que é cando se tiña previsto a posta en servizo.
Finalmente, en 1980 efectúase un cambio de cor na luz, pasando de ser de cor branca a outra de cor verde, con arranxo ao sistema “A” vermello a babor.
En decembro de 1925 ordénase, por parte do Servizo Central de Sinais Marítimos, o balizamento do baixo dos Camoucos, de forma que se construíse unha torre para o soporte dunha luz branca con ocultacións en grupos de tres e cun alcance en tempo medio de 8 millas. É en 1930 unha vez construída a torre, apróbase o proxecto para adquirir o aparello de iluminación. É en maio de 1931 cando se remite a acta de recepción das obras para a iluminación da baliza, obra que finalmente non levará a cabo no curto prazo.
Ata que o xullo de 1933, unha misiva no xornal denuncia a situación de risco na que se atopan os pescadores da Ria de Pontevedra que navegan preto dos Camoucos debido á falta de iluminación da baliza. Facendo fincapé nunha serie de accidentes que se podían evitar de estar sinalizados de forma correcta eses baixos.
Dita protesta, é secundada polos mariñeiros e navegantes da ría que xa trasladaran nos anos anteriores senllas queixas e rogos ao ministerio da Mariña e á xefatura de Portos.
Finalmente, as autoridades comprométense a que, na primeira quincena de setembro de 1933, poñeranse en funcionamento as luces do Camouco coas seguintes características: torre cilíndrica de 13 metros de altura que soporta unha columna de fundición, unha lanterna con luz branca de 3 lóstregos e cun alcance de 8 millas.
Sendo a principios de outubro de 1933 cando se redacta a acta de recepción do aparello luminoso instalado. A obra, levada a cabo polo enxeñeiro D. Rafael Namorado como enxeñeiro Xefe confirman a instalación da iluminación.
Sobre unha prominencia do arrecife submarino ás inmediacións do cabo Udra sitúase a Baliza Mourisca, o seu nome débese a que se atopa en Punta Mourisca á embocadura da Ria de Marín.
A torre, do mesmo tipo que as outras balizas das Rías Baixas foi construída no ano 1923, prestando servizo sen interrupción ata a súa destrución por un violento temporal sete anos máis tarde, o 31 de decembro de 1930.
A importancia de balizar o baixo do devandito lugar obrigou a que se ordenase a reconstrución da devandita torre, obra que se realizou en 1933.
E non foi ata 1965, cando novamente debido aos temporais esta torre volve ser destruída colocándose unha boia luminosa como solución provisional.
E acordándose unha nova reconstrución en decembro de 1967 por un importe aproximado de 1.900.000 pesetas. Solicitada pola xefatura de Costas e Portos de Galicia. Quedando aprobada unha nova reconstrución no ano 1968 por parte da Xunta Central de Portos.
A día de hoxe, pódese observar perfectamente a baliza, cumprindo coa finalidade de advertir ás embarcacións do arrecife que se atopa nesa localización.
En 1954 ordénase a instalación da baliza por orde ministerial e encárgaselle a construción a D. Carlos Alcon Sanz, enxeñeiro da Xefatura de Obras públicas de Pontevedra. A instalación da iluminación será de acetileno, como a maioría das luces de balizamento da ría. Cun alcance de 10 millas e unha autonomía de 4 meses. O proxecto exposto polo enxeñeiro xefe mencionado con anterioridade á Dirección Xeral ten un custo de 211.433,40 pesetas que será cargado á consignación de obras e instalacións do orzamento ministerial da Mariña.
O alcance ordenado para esta luz é de 10 millas en tempo medio e tanto nos sectores de coloración branca como de coloración verde. Para conseguir esta potencia no Atlántico é necesario que se incorpore unha potencia luminosa de 950 bujías. O 17 de abril de 1960 avísase aos navegantes de que se puxo en funcionamento de maneira provisional o Faro de Punta Couso, sendo a partir do 2 de marzo de 1961 cando comeza o seu funcionamento con carácter definitivo.
O 10 de marzo de 1961 faise eco un erro no libro dos faros, xa que a luz da baliza non se avista ata estar a unhas 5 millas, a pesar de que haxa boa visibilidade. De forma que non coincide o alcance real co sinalado no Libro de Faros.
Nº nacional: 04710 Nº internacional: D-1873
Nome e localización: Punta Couso
Latitude lonxitude: 42 18,520 N / 08 51,420 W
Apariencia período: Fl(3)WG 10,5s
Elevación metros: 20
Alcance millas: W10G8
Soporte altura: Torre troncocónica verde blanca 5
Observacións estado: 1;1,5;1;1,5;1;4,5 060º G 096º W 190º G 000º
Descargar mapa de faros e balizas da ría de Pontevedra. Descargar sistema de balizamento marítimo IALA-AISM.